DE EENZAME HOOGTE

Kijkend over het water
dat de stad omvat;
wetend dat jij naar me opkijkt,
op de helling,
waar je me weet
maar niet ziet.

Hopend op een letter
die ons bevatten kan,
een alfabet rijk genoeg
om te zeggen hoezeer ik wel
en waarom dan ook.

Wachtend,
verloren,
herboren.

[TERUG] [VOLGENDE] [INDEX]
© 1991 Joerie Cornille