Open ogen en soms bij heldere nacht
een open venster, liefde dieper
dan ik had gedacht.

Hoe moet ik je dan nog schrijven?

Handen peilden al de omtrekken
van je schaduw. Lijn voor lijn op
geheugenpapier getekend

je lichaam in gegoten brons ligt.
En ik koosde je lief.
Té, wellicht.