In de stad aan de rivier zit ik
en ik huil me een overstroming.
Mijn jas hang ik aan de wilgen
en ik bekleed me met jasmijn.
Een lied zal ik voor je zingen
over de liefde die ons overkwam,
het speeksel, de tranen, de pijn,
de gewone dingen, de dode zee.

Neem me mee
want dit water is gevaarlijk:
het wijkt niet.

De deur gaat open,
de deur gaat dicht.
De deur kent enkel verdriet,
de deur doet enkel haar plicht.