Stoppard haalt dan ook net zoals voor zijn bekendste stuk 'Rosencrantz and Guildenstern are dead' nog eens al zijn virtuoze toneeltruukjes van realiteit en fictie uit de kast. Met 'De echte inspecteur Hond' verpakt hij alle heerlijke clichés van de whodunnit én de theatercriticus in een meedogenloze satire die met een moordvaart op de toeschouwer afkomt en bovendien nog eens levensgevaarlijk grappig is. Wervelend toneel op het scherp van de snee, met zoveel dubbele bodems dat zelfs Hercule Poirot het hoofd erbij zou verliezen...